De spannende eerste trimester zit erop en als dat zo is vind ik het toch een soort van feestje! Je weet dat alles tot nu toe goed verloopt en je kunt het delen met je omgeving. Ieder vrouw is anders zwanger en ook elke zwangerschap is anders. Athans daar was ik geestelijk op voorbereid. Lina haar zwangerschap daar kijk ik  positief op terug, behalve dat ik last kreeg van bekkeninstabiliteit. Maar voor de rest viel het met de kwaaltjes ontzettend mee, wat ik mij er nog van kan herinneren.

Net als bij mijn vorige zwangerschap wist ik bij deze zwangerschap dat het raak was, ik voelde de lichte krampjes (innesteling) al voor mijn verwachte menstruatie en mijn gevoel zei gewoon dat ik weer zwanger was. Dat gevoel werd vóór de verwachte menstruatie bevestigd, want ik kon gewoon niet wachten met zwangerschapstesten. YAY!! Het is gelukt, we zijn weer zwanger!!

Het is een groot voordeel als je het direct weet, maar jeejtje wat duurt het dan een eeuwigheid voordat je het van de daken mag schreeuwen of uberhaubt mag langs komen bij de verloskundige. Nou moet ik zeggen ik was behoorlijk misselijk en ontzettend moe de eerste weken van mijn zwangerschap. Ik voelde mij als een dwijl, helemaal niet stralend of die geweldige glow die ik bij Lina wel direct had was ook totaal niet zichtbaar. Het liefst maakte ik van iedere dag een luie pyjama dag. Hierdoor hadden sommige goede vriendinnen van mij wel door dat er iets met mij aan de had was. Daarvoor was ik namelijk erg actief met afvallen via mommybootcamp en gezond eten. Dit stopte door de vermoeidheid en weinig eetlust die ik had. Uiteindelijk na mijn eerste bloedtest kwam eruit dat ik zwaar ijzer tekort kwam. Hmmm dat zorgde dus voor die extra vermoeiend gevoel. Ik kreeg ijzertabletten voorgeschreven alleen mijn ervaring daarmee is dat je ontzettend veel last krijgt van obstipatie. Nu was ik net zo blij dat ik een geregelde stoelgang had, wat ik voor mijn zwangerschap trouwens niet had. Ik besloot dus Floradix te halen bij de drogist, volgens mijn gevoel werkt dit. Ik merk duidelijk het verschil wanneer ik dit drankje vergeet in te nemen.

Ik was trouwens ontzettend blij dat uit de bloed test kwam dat ik echt zwanger was. Ik was op één of ander manier ontzettend nerveus voor de echo. Ik had er slapeloze nachten van, als alles maar goed op zijn plek zit en de kleintje goed groeit. Dit had ik totaal niet bij mijn eerste zwangerschap. Maarja, dat is dus een nadeel als je het zo vroeg weet, het weken wachten op een echo die ze het liefst af nemen bij 10 weken voelt als 10 maanden. Wat was ik dus gerust gesteld toen ik een hartje zag kloppen en alles aanwezig zag wat er hoort te zijn. Ons kleine boontje, want ja daar lijkt het op was al lekker aan het bewegen wat wij konden zien. Ik wist al exact hoever ik was tot op de dag, maar de verloskundige maakte nog even duidelijk dat ik het goed had en dat wij dus een Mei kindje zullen krijgen. Voor mijn man was de echo dan ook het moment dat het bevestigd werd dat wij een tweede kindje samen krijgen het nieuws was eindelijk bij hem geland. Daarvoor was hij even nerveus door de onzekerheid.

Tijdens mijn eerste trimester had ik last van rommelde darmen en merk ik dat mijn buik véél sneller zichtbaar was dan wat het bij mijn eerste zwangerschap was. Aan de ene kant wel leuk, het is een soort van bevestiging dat ik echt zwanger ben ondanks de echo’s en hartslag die je te horen krijgt. Ik voel namelijk nog geen schopjes daar moet ik nog even een paar weken op wachten.

Vanaf wanneer begon jij de baby echt te voelen? Laat het mij weten, scroll naar beneden en laat het achter in een berichtje.