M’n meisje is geen baby en gaat naar schooltje.

Ik heb bewust gekozen om moeder te worden en mijn grootste wens was om thuis moeder te zijn. Ik geniet hier dan ook vol op van, heerlijk je eigen planning, niks moet, geen gehaast en het meest belangrijke ik hoef geen “eerste keertjes” te missen van mijn kind.

Maar nu hebben wij dus een dochter (14 maanden) die veelte snel gaat in alle fases en ik begon aan Lina te merken dat zij meer prikkelingen nodig had. Wat ik ook deed of ondernam, ze leek wel uitgekeken.

Het is moeilijk uit te leggen maar één op één was leuk voor haar maar hoe meer zielen hoe meer vreugd en het was net niet genoeg ofzo. Nu woon ik ook in een stad waar je als ouder erg creatief moet zijn wil je wat met je kind ondernemen, maar alsnog ik ging er vaak genoeg op uit of zorgde voor educatieve ondernemingen binnenshuis.

Was ze dan al toe aan de peuterspeelzaal, bedacht ik mij. Ik besloot een proefdagje met haar te gaan kijken hoe ze dat zou vinden, dit was op een grote peuterspeelzaal/ BSO. Ik merkte aan Lina dat zij beetje terughoudend was en de kat uit de boom keek. Ze speelde wel maar was verlegen voor haar doen. Ik besloot ook een dagje mee te draaien op een kleinschalige opvang. Ja hoor wat denk je, ze vindt het geweldig!! Niks wennen, huilen of verlegen zijn. Nee HOPPA meteen in contact en spelen maar. Ergens was ik super blij, dat ze het zo leuk had met andere kindjes en dat zij zo goed mee ging met de oudere kindjes. Maar ergens brak het ook mijn moederhart, zoals jullie konden zien op mijn Instastory. Mijn baby wordt groot, mijn baby heeft niet alleen mama meer nodig.

 

Ik heb het idee van Lina naar schooltje aan de kant geparkeerd. Gevoelsmatig voelde het nog niet goed genoeg voor mij als moeder. Ik kreeg ook het idee dat zij toch iets beter zal moeten kunnen aangeven wat zij wel en niet wilt of ze iets leuk of niet leuk vindt. 4 maanden later (in de tussentijd was Lina alweer 1,5 jaar geworden) besloot ik haar toch te laten beginnen op een de kleinschalige opvang voor 2 dagen in de week.

 

Ze noemen het kinderopvang maar het in ontstaan vanuit een gastouder die nog steeds elke dag zelf mee draait. Dus dat gevoel van thuis komen krijg je ook bij deze opvang. Een gastouder in een professionele zetting, zo noem ik het. Erg huiselijk een kleine groep met veel persoonlijk ouder en kind contact. Gewoon een heerlijke bankstel in het lokaal, er worden lekkere warmen verse maaltijden gekookt en er is een vast gezicht voor Lina (die zowel Nederlands als Marokkaans met haar zal spreken, wat ik super fijn vindt en vertrouwd voor haar is). Het schooltje bevindt zich in onze woonwijk op loop afstand.  Gelukkig kende ik de meeste begeleidsters al, wat mij een ontzettend gerust en vertrouwd gevoel gaf.

Ook met het vooruitzicht dat wij aan een tweede kindje wilde beginnen, leek het ons een perfecte timing en voorbereiding voor Lina. Zij kan dan straks gewoon deze dagen naar schooltje/ peuterspeelzaal blijven gaan zodra de kleine er is. Lina wist inmiddels ook heel duidelijk aan te geven wat zij wel en niet wou. Maar wat waren dat zware dagen, ik was mega onrustig, appte de juffrouw continue en heb iedere keer gehuild zodra ik haar daar achter liet. Ieder minuut van de dag zonder haar voelde als een uur.

Uiteindelijk zijn wij nu 3 maanden verder, ik ben ook begonnen met een nieuwe baan en ben zoals jullie weten in verwachting. Lina gaat naar schooltje en in de eerste maand tijd kende ze al 3 liedjes met de daarbij behorende moves.

Ze eet eindelijk pindakaas op brood en zodra ze schooltje binnen loopt zegt ze dat ik moet gaan met de woorden bye bye mama zwaait ze mij met een brede glimlach uit en rent zij naar haar vriendinnetjes.

Ik blijf een ontzettende voorstander van thuismoeder zijn. Maar ik zie nu ook de voordelen van een opvang.

  • Je kindje leert andere dingen dan wat hij/zij thuis zou leren.
  • Je kindje leert omgaan met een “vreemde” omgeving.
  • Je kindje leert omgaan met andere kinderen. Je kindje gaat andere kinderen nadoen, dit kan positief zijn tijdens het eten, zindelijk krijgen etc.

Het belangrijkste is en blijft gewoon dat je naar jouw moedergevoel moet blijven luisteren en stil staan bij het vraagstuk heb jij als ouder er een goed gevoel bij. Kijk ook vooral naar welke opvang het beste bij jouw kindje past.

 

Liefs,

SABB’S

Misschien vind je dit artikel ook leuk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.