Jeejtje wat overkomt ons nou. Onze vrolijke, gehoorzame Lina veranderd in een fractie van een seconde soms in een dreumes waarvoor je met spoed Jo Frost wilt bellen voor hulp! Lina heeft altijd een hele sterke wil gehad en weet sinds baby deze al heel duidelijk te maken. Maar dit is next level.

Zij vraagt bijvoorbeeld voor een koekje. Ik geef aan dat deze op zijn (zijn dan ook echt op). Zij vraagt het nogmaals en probeert de la open te maken. Ik laat zien dat het echt op is en BAM! Boos, krijsen, rollend op de grond. Ik geef toe dat ik snap dat zij het heel vervelend vindt dat de koekjes op zijn. Maar daar maak ik het nog erger mee.

Wat doe ik verkeerd, wat is er gebeurd dat zij zo boos wordt op mij en om zich heen begint te slaan en soms zelfs met spullen begint te gooien. Er werd zelfs tegen mij gezegd ze kopiëren wat ze thuis zien/ leren. Nou wij slaan elkaar niet en ook al wil ik soms wat naar mijn man zijn hoofd gooien uit frustratie of door de hormonen ook dit doe ik niet en hij moet het al helemaal niet proberen!

Oké, Kalm blijven Sab, blijven praten maar daar lijk ik het alleen maar erger mee te maken. Met mijn handen in het haar ben ik al dagen opzoek naar wat er nou aan de hand is met onze 1,5 jarige dreumes.

De sprong die beschreven was online daar kon ik het gedrag van Lina niet echt in terug vinden. Dit maakte mij nog onzekderder, ligt het dan toch aan ons als ouders en onze aanpak.

Nu sprak ik andere vriendinnen moeders en hun gaven aan dat het een fase was. Twee en ik zeg NEE! Maar Lina is nog geen twee dus hoe kan dit. Terwijl ik in bed lag begon mijn hoofd weer te malen, de Pedagoog in mij kon het er niet bij laten liggen. Ik wil gewoon weten waar dit gedrag vandaan komt en wat ik hieraan kan doen. Na radeloos op mijn I-phone te hebben gegoogeld blijkt er zoiets te zijn als Dreumes pubertijd, exact rond de 18 maanden dus ongeveer 1,5 jaar oud en duurt zo tot de kleutertijd “LORD HAVE MERCY”! Het komt erop neer dat tijdens deze periode je kind erachter komt dat hij/zij een ander wezen is dan zijn ouders. Hij/ Zij wilt achter komen hoe de wereld in elkaar steekt en gaat grenzen uittesten. De dreumes puberteit lijkt erg veel op de gewone puberteit: Je kind wilt zelfstandig worden en denkt al dat hij/ zij groot is. Verder hebben ze last van stemmingswisselingen, wat voor henzelf ook best verwarrend kan zijn.

Nou point on!! Exact hier hebben wij last van het alles zelf willen doen, wij mogen Lina absoluut niet helpen. Grenzen worden opgezocht alsof zij een wereldreiziger is en haar paspoort zo snel mogelijk vol moet krijgen met stempels. Dan is zij de schattigste, liefste en gehoorzaamste dochter die een ouder kan wensen en dan heb je ineens spijt dat je hele huis gestuct is en je geen stuk behang kan vinden om haar achter te plakken.

Maar na het lezen over de dreumes puberteit kreeg ik ook wel ontzettend veel medelijden met mijn kleine meisje. De wereld komt op haar af en zij weet ineens dat zij een individu is en dingen zelf kan. Ons meisje wordt groot en alles verward haar op het moment, wat ook erg beangstigend kan zijn.

Wij moeten er als ouders, oma/opa, oom, tante nu juist extra voor haar zijn. Ik heb dus ook direct iedereen die dagelijks contact heeft met Lina met een opgelucht hart geïnformeerd haha. Ons kind is niet vervelend, onopgevoed en stout ze zit in de dreumes puberteit, wat ik vooral belangrijk vond is dat iedereen weet hoe hier mee om te gaan en wij dezelfde oplossingen toepassen om haar te helpen en te verzekeren dat het allemaal goed komt. Klinkt best dramatisch als ik het zo uit typ maar ik vind het gewoon belangrijk dat zij weet waar zij aan toe is. Dat ouder worden eng is maar ook wel een mooie uitdaging kan zijn.

Handvatten die ik heb gevonden die ons hierbij het best kunnen helpen zijn vooral:

• Afleiden

Zodra je merkt dat je kind boos/ gefrustreerd begint te worden. Leid je hem of haar af met een ander voorwerp of probeer je interesse op te wekken.

• Positief gedrag belonen.

Hier ben ik altijd een erg grote voorstander van geweest. Ik probeer dit ook altijd te doen, doormiddel van juichen, benoemen, complimenteren of gewoon een stevige knuffel om te laten weten hoe goed ze het doet of hoe trots ik op haar ben.

• Lichaamstaal letten

Als je jouw kind nou duidelijk wilt maken dat iets niet mag dan is dit het beste te doen door extra mymiek. En niet lachen als je boos bent. Ik zelf probeer dit nu duidelijker te uiten. Ik hoop dat ik Lina later alleen hoef aan te kijken met mijn speciale blik en dat zij dan al weet dat dit meenes is, haha.

• “NEE” geen kans geven.

Lina zit dus nu al in de Nee fase. Zelfs wanneer zij ja wilt zeggen zegt zij soms nee. De truc is dus om haar geen kans te geven om Nee te zeggen. Als ik haar iets wil vragen probeer ik haar geen gesloten vragen te stellen. “Wat wil je doen? Wil je douchen of wil je in bad?”

• Zoveel mogelijk zelf laten doen.

Ik merk dat men soms verbaasd is hoeveel ik Lina zelf laat doen. In het begin van deze “dreumes puberteit”dacht ik juist dat ik haar hiermee zo gecreeërd had. Maar ook uit theorie blijkt dat het heel goed is voor hun zelfvertrouwen, vooral al je hun aanmoedigd. Ook tijdens de dreumes puberteit wordt dit benoemd om te blijven doen. Geef je kind de vrijheid die hij/ zij zo graag wilt wordt gezegd.

• Duidelijk en consequent zijn.

Voor een kind is het heel belangrijk om te weten waar de grenzen liggen, hierdoor geef je hun een veilig gevoel. Hij/ Zij weet waar ze aan toe zijn. Je kent het vast wel dat gevoel dat je kind je soms in verlegenheid kan brengen in het openbaar. De kunst is om dan kalm te blijven en zo te blijven handelen als je normaal ook zou doen. Ik praat dan gewoon hardop tegen Lina ik benoem wat ik haar zie doen en wat ik daar van vindt. “Mama vind het niet leuk dat jij blijft huilen en schreeuwen, terwijl wij boodschappen doen Lina. Kijk iedereen kijkt nu naar jou omdat je zoveel herrie maakt en mensen rustig boodschappen willen doen. Het zou fijn zijn als je mama helpt met boodschappen in de kar te leggen. Dan zijn wij ook sneller klaar” en zo blijf ik dan gewoon kletsen tot zij ermee stopt. Ik merk dat het mij rust geeft, mensen horen dat ik het ook vervelend vind en zien dat ik mijn best doe om haar te corrigeren. Het is de kunst volgens wat ik lees om je kind niet in de machtspositie te krijgen en zijn zin krijgt doormiddel van zijn gedrag. Puur omdat jij je ongemakkelijk voelt en wilt dat het stopt. Regels zijn regels.

• En toen kwam het de TIME OUT!

Toen deze driftbuien begon ik dacht ik meteen aan de wel bekende Notty Chair, mat of trap. Meteen korte metten met deze negatieve uitingen. Nu is het geen verkeerde keuze soms heeft je kind gewoon even een time out nodig, de trap is daarvoor een oplossing.  Houdt hierbij een duur van een minuut per levenjaar aan (vond ik wel een hele slimme ezelsbruggetje). Niet korter want dan gaat je kind het zien als een spelletje.

• Toon begrip voor hun gevoelens.

Het belangrijkste wat ik voornamelijk overal terug las was; toon begrip voor je kind. Vraag je af waarom je kind bepaald gedrag vertoot en probeer daarop in te spelen. Laat weten dat je hem of haar begrijpt. “Auw dat doet vast pijn, het is niet leuk dat Aeden jou een duw gaf?” “maar het was ook niet leuk dat jij Aeden daarna een klap terug gaf.”

Ik wou deze punten toch graag met jullie delen want het heeft bij mij wel rust gebracht. Ik snap nu waar haar gedrag vandaan komt en denk aardig ermee om te kunnen gaan door deze punten toe te passen. Dit is ook een mooie test voor ons als ouders. Het stukje geduld en inlevingsvermogen bij jezelf te vinden. De kracht om je kindje ook hierbij te helpen. Zoals mijn vader altijd zegt, “bij kinderen gaat het niet alleen om voeden, maar ook om het opvoeden”. 1,5 jaar was het slapen, spelen, eten en nu moet ik als ouder echt aan het werk. Ik vind het een hele mooie uitdaging Lina die ouder wordt en ik die haar ouder mag zijn.

Liefs,

SABBS