MOE, MOE, MOE en heel erg zwaar!  Ik was de afgelopen weken ook erg prikkelbaar. Je hoefde maar wat verkeerds te zeggen of doen en ik viel je verbaal vreselijk aan en achteraf denkend was dit nodig?! Of ik was alweer vergeten waar het eigenlijk overging aangezien ik alles ineens vergeet.

Ik denk dat het een extreme combinatie is van de vermoeidheid, de bekkenklachten die ik heb dus veel pijn en slecht slapen en natuurlijk de bekende hormonen. Ik was deze periode ook veel minder actief op social media want ik werd lichtelijk geïrriteerd van alle rozengeur en maneschijn foto’s en praatjes over hoe geweldig het wel niet is om hoog zwanger te zijn. (sorry mama’s die de 30 weken zijn gepasseerd, niet persoonlijk opvatten) hoe leuk het wel niet is om nu af te kunnen tellen.

Kijk mij in mijn mooie nieuwe zwangerschapsoutfit maatje 38 (nou in die print zou ik lijken op een wandelende gordijn), Owww kijk mij dan nog leuk dingen ondernemen (waar ik al moe van werd zelfs voor mijn zwangerschap), Oww en kijk eens naar mijn grote buik hashtagderdetrimester (jouw buik had ik met 12 weken).

Ik merkte ook dat online alles zo mooi is en als ik een moeder sprak over de laatste loodjes de realiteit dan echt pas aan het licht kwam. Net alsof er een gouden regel bestaat om de commentaar van de moeder maffia te ontlopen om vooral niet te klagen over je zwangerschap. Want het is een zegening en je moet vooral erg blij zijn, zoveel vrouwen die dit ook zouden willen ervaren. Ik begrijp dat maar 9 maanden alles geweldig, 40 weken alles prachtig is niet realistisch! Athans ik geloof dat gewoon niet. Het liefst zat ik deze weken in mijn favoriete zwangerschaps yoga broek, op de bank geploft als een walrus in een ongemakkelijke houding want er bestaat geen comfortabele houding in deze stadium met owja donkere kringen onder mijn ogen die alleen maar donkerder worden naar maten de eindstreep, waar geen concealer tegen op kan. DAT is nou realiteit lieve mensen.

Nou, het spijt me maar deze blog kan ik niet mooier maken dan het is. Begrijp mij niet verkeerd. Ik ben ontzettend dankbaar met het dragen van mijn zoontje maar poeh poeh ik kan ECHT niet wachten tot hij er is. En jaa terwijl ik dit schrijf komt er weer een lading maagzuur naar boven. Men zegt dat dit komt door dat hij dan veel haar zou hebben. Op de echo was dit inderdaad te zien maar of de combinatie met maagzuur een fabeltje is weet ik niet. Bij Lina had ik ook veel last van maagzuur en die werd ook geboren met een bos haar.

Ik ben echt aan het aftellen, hoe graag ik ook wil genieten en hoe graag ik ook plezier wil hebben tijdens deze laatste weken, het is gewoon vermoeiend en zwaar.

M’n haren wassen, mezelf opmaken en leuk aankleden nou daar wordt ik niet blijer van alles wordt strakker en vlot bewegen gaat moeilijker. Waardoor zo’n optut traject gewoon uren duurt en ik alweer m’n bed in wil zodra ik klaar ben.

Gezellig wat gaan drinken ergens met vriendinnen, ik ben al moe als ik aankom en om een gesprek te voeren ben ik net een vis die op het drogen ligt te happen naar adem. De baby ligt ook nog erg hoog wat ik heb begrepen dus hierdoor merk ik dat ik erg kortademig ben.

Maar al met al geniet ik ontzettend van alle bewegingen in mijn buik, ook vind ik het een beetje zielig want ik merk echt dat het krapper begint te worden voor hem. Wij hebben nog een extra echo gehad en daarop was te zien dat alles goed gaat met ons binkie daar binnen. Ook kregen wij een mooie 3D echo zomaar cadeau van onze echoscopist en hierop was te zien dat hij erg veel op zijn zusje lijkt, we wachten het af en zijn super benieuwd.

Nog 5 dagen werken en dan gaat mijn zwangerschapsverlof in. Dit paasweekend gaan Nabil en ik alles klaar zetten en de laatste dingen aanschaffen voor de baby, zodat ik tijdens mijn verlof gewoon echt lekker kan rusten en relaxen.

Ow en ik heb vandaag trouwens iets gedaan wat ik de hele zwangerschap ontweek. Het op de weegschaal staan en hoe ik mijn blog zeurderig begon zo eindig ik hem ook. Want wat ben nu op het gewicht wat ik was bij Lina toen ik beviel, ik kan wel janken! Maarja laten we positief blijven “het is allemaal voor een goed doel” zeg ik met een BIG SMILE op mijn gezicht.

Lieve lezers, sorry voor deze klaagzang maar kan het gewoon niet mooier maken dan het is. Een tweede zwangerschap is gewoon heavy en dat is een feit!