Tijd voor wat “Mommy Time”

Als een echte controle freak heb ik mij overal op voorbereid en heb ik alle scenario’s door besproken met Nabil. Zo hebben we het gehad over oppas voor Lina, voeding, geloof, hoe onze relatie zich zou gaan vormen, maar heb ik helemaal niet stil gestaan bij het hebben van Mommy time. Ja dit laatste is echt niet meer zo van zelfsprekend ben ik achter gekomen. Vooral niet voor een moeder die borstvoeding geeft, waarvan de kleine niet uit een fles wilt drinken.

De eerste twee maanden wou ik ook niks anders dan gewoon heerlijk met Lina zijn, zelf revalideren en genieten van mijn kraamtijd. Ik werd volop in de watten gelegd, er werd voor mij gekookt, boodschappen gehaald en mijn vriendinnen kwamen regelmatig op bezoek. Maar langzaam kwam het dagelijks leven en de daar bijhorende verantwoordelijkheden weer om de hoek kijken.

Het huis runnen, voor Lina zorgen en aandacht hebben voor zowel mijn familie als vriendinnen, maar waar was dan eigenlijk mijn Mommy time gebleven. Je weet wel dat momentje dat je helemaal niks moet en je lekker in je eigen luchtbel kan kruipen, je alleen dingen doet waar jij zin in hebt. Ik merkte ineens dat ik al maanden niet meer mijn nagels had laten doen, mijn haren zaten al maanden in de zogeheten Mommy Bun en het opbrengen van een eyeliner was ik alweer verleerd. Dan maar niet te beginnen over mijn wintervacht op mijn benen en dit in de prachtige zomermaanden. Nee het werd tijd om Mommy Time te introduceren.

Iedere avond gewoon een paar uurtjes voor mezelf. Waar ik heerlijk zolang ik wil kan tutten in de badkamer, lekker social media op mijn telefoon kan afstruinen zonder dat ik mijn arm een meter voor mij uit moet houden, zodat Lina niet bij mijn telefoon komt. Of gewoon gebruik maken van je onbeperkte belminuten en je lekker laten bijpraten door al je vriendinnen. Want zoals ik vroeger dag en nacht in mijn telefoon zat, zo had ik nu gewoon een moment op de dag nodig om iedereen te kunnen beantwoorden. Ik ben ineens de meest waardeloze Whatsapper die er bestaat. Ik ben nu iemand geworden die jou zo op een blauw vinkje een hele dag laat staan of soms misschien zelfs twee dagen of ik antwoord gewoon nooit meer terug omdat ik me schaam dat het zolang heeft geduurd.

Op een gegeven moment merkte ik ook dat ik geen luisterend oor meer had voor andere. Ik had een kort lontje gecreëerd en kon zo in tranen uitbarsten als iets me net teveel werd. Ik begon mij schuldig te voelen dat ik me zo voelde, klinkt raar maar het voelde egoïstisch om voor Mommy time te vragen aan je man die zelf ook de hele dag hard had gewerkt en een slechte nacht heeft gehad. Was ik een slechte moeder als ik even niet voor onze baby wou zorgen.

mommytime

Nabil kwam toen met het voorstel om het bed ritueel met Lina te doen. Hij maakt haar dan klaar om naar bed te gaan, ik geef haar nog even de borst en zodra zij slaapt meestal rond (20:00) is het lekker ME time! Weekenden laat Nabil mij lekker uitslapen en zorgt hij in de ochtend voor Lina en het ontbijt. Ik had me dus helemaal niet schuldig moeten voelen, dit was gewoon zo’n kwestie van grenzen aangeven en even de draai samen vinden als “Team Lina”.

Dit was dan ook één van de momenten dat ik mij echt realiseerde dat ik nu Moeder ben. Alles draait nu om Lina, mijn time management school colleges komen nu te pas om alles zo goed mogelijk te plannen rond om Lina. Mommy time moet maar net zo uitkomen, want als Lina nou niet op tijd in slaap valt dan is het gewoon Bed time voor haar lieve moeder en is het morgen weer een nieuwe dag!

 

Liefs,

SABBS

Misschien vind je dit artikel ook leuk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.